اصلاح الگوی کشت مسیر نجات کشاورزی ایران

یک گزارش جاقتصادی خبرگزاری دانشجویی ، اصلاح اصلاحات یک مفهوم استراتژیک در بخش کشاورزی است ، به این معنی که انتخاب بهینه از نوع ، زمان و محل کشت محصولات زراعی به منظور استفاده مؤثر از منابع طبیعی ، به ویژه آب ، خاک و افزایش بهره وری اقتصادی تعریف شده است. برخلاف تصور مشترک ، اصلاح الگوی کشت به معنای کاهش سطح کشاورزی نیست ، اما این به معنای جایگزینی گیاهان کم مصرف با انواع بالا ، توسعه کشت گلخانه و استفاده از فناوری های آبیاری جدید برای کاهش هزینه ها و افزایش بهره وری است. این استراتژی در کشوری مانند ایران که با یک بحران جدی آب و تغییرات آب و هوایی روبرو است ، از همیشه مهمتر از همیشه است.

در اول اکتبر ، سیزدهمین دولت با تهیه پیش نویس سند توسعه محصولات منطقه ای برای سال حفاظت شده ، اولین قدم در اجرای الگوی کشت را برداشت. تخمین زده می شود که اجرای این پروژه می تواند منجر به کاهش 5 درصدی مصرف آب 5 میلیارد متر مکعب ، افزایش 2 درصد در بهره وری آب ، افزایش 2 درصدی در تولید کشاورزی و تأمین ارز 1.5 میلیارد دلار شود. در این زمینه ، تولید اراضی خشک به 1.5 میلیون تن افزایش می یابد و 5 درصد در تولید دانه های روغن افزایش می یابد.

همراه با ترمیم الگوی کشت ، قراردادهای کشاورزی یک مکمل مؤثر است. طبق اعلام سازمان جهانی غذا و کشاورزی (FAO) ، “کشاورزی ذهنی” نوعی سیستم تولید است که در آن مزارع و خریداران تحت این قرارداد شرایط تولید و فروش محصول را تعیین کرده اند. اگرچه بیش از 5 ٪ کشاورزی در جهان از این طریق اتفاق می افتد ، اما این تعداد هنوز هم در ایران کمتر از یک درصد است. تحقیقات نشان داده است که قراردادهای کشاورزی 5 ٪ درآمد کشاورزان را افزایش داده است ، 5 ٪ کاهش در هزینه های تولید و بیش از 5 ٪ سود.

اجرای سیستم کشاورزی قراردادی ، علاوه بر اثرات مثبت اقتصادی ، تأثیر قابل توجهی در امنیت غذایی ، مهاجرت پایین روستایی ، بهبود محیط تجارت کشاورزی و توسعه صادرات دارد. در عین حال ، بهره وری مصرف آب و تنظیم سیستم بازار کشاورزی به طور قابل توجهی است.

با توجه به نقش مؤثر وزارت جهاد در وزارت کشاورزی به عنوان مقام اصلی تحقیقات کاربردی در این زمینه ، موفقیت این برنامه ها به ویژه و هماهنگی بین آژانس ها ، مانند وزارتخانه های کشور. همچنین ، تخصیص بودجه 6 تریلیون ریال سالانه به این پروژه ، دیدگاه استراتژیک دولت از اهمیت این تحول در بخش کشاورزی را بیان کرده است.

اصلاح الگوی پیمانکاری با کشاورزی و توسعه ، دو روش مکمل برای نجات کشاورزی در کشور ، کاهش ضعف اقتصادی و دستیابی به امنیت غذایی پایدار است. دستیابی به این اهداف به فرهنگ ، مشارکت عمومی ، تصمیمات علمی و کارشناسان بستگی دارد.